Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5679 Esas 2022/6241 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Çankırı 2. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından banka maaş protokolü kapsamında hesapta bulunan ve haksız el konulduğu iddia edilen para miktarının faizi ile birlikte davacıya ödenmesi talebiyle açılan davanın Bölge Adliye Mahkemesi tarafından reddedildiği belirtilmiştir. Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı meblağının altında kalan hükümlerin kesin nitelikte olduğu, davacının talebinin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı ifade edilmiştir. Aynı Kanunun 346/2. maddesi gereği kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesinde karar verilmesi gerektiği, ancak Yargıtay tarafından da karar verilebileceği belirtilmiştir. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz istemi miktar yönünden reddedilmiş ve dava dosyası ilk derece mahkemesine gönderilerek kararın bir örneği Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 346/2. ve 362/1-a. maddeleri uyarınca kesin olan kararların temyiz istemlerinde Bölge Adliye Mahkemesi veya Yargıtay karar verilebileceği açıklanmıştır.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Çankırı 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 19.07.2018 tarih ve 2017/179 E. - 2018/345 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce verilen 22.06.2022 tarih ve 2020/1205 E. - 2022/862 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, banka maaş protokolü kapsamında hesapta bulunan ve haksız el konulduğu iddia edilen 29.538,63 TL’nin faizi ile birlikte davacıya ödenmesi talebine ilişkindir. Karar tarihi olan 22.06.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın reddine karar verildiği, davacı taraf için reddedilen 29.538,63 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 26/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.