Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5559 Esas 2022/6250 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2022/5559
Karar No: 2022/6250
Karar Tarihi: 26.09.2022

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5559 Esas 2022/6250 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı olan şirketle davacı arasındaki genel kredi sözleşmesi ve kefalet sözleşmesinden kaynaklanan 3.360 TL alacağın tahsili için başlatılan icra takibine itirazın iptali istenmiş ancak mahkemece reddedilmiştir. Davacı vekili bu kararı temyize götürmüş ancak temyiz sınırı altında kaldığı için talebi reddedilmiştir. HUMK 427. maddesi ve Ek-Madde 4'teki yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, temyiz sınırı 2022 yılı için 5.815 TL olarak belirlenmiştir.
Kanun maddeleri:
- HUMK 427. madde: Kesin hükümler, temyize konu edilebilir. Fakat hükmedilen miktar, miktar sınırları içinde bulunmadıkça temyiz istemi reddedilir.
- Ek-Madde 4: 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle eklenen bu madde, yeniden değerleme oranını belirler.
11. Hukuk Dairesi         2022/5559 E.  ,  2022/6250 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

    Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 13. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 24.06.2022 gün ve 2021/279 E. - 2022/538 K. sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi temlik alan davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
    Dava, davacı ile dava dışı şirket arasında düzenlenen genel kredi sözleşmesi ve kefalet sözleşmesinden kaynaklanan 3.360,00 TL alacağın tahsili için başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece bozmaya uyularak, davanın reddine karar verilmiştir.
    5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2022 yılı için 5.815,00 TL'dir. Davacı vekilince temyize konu yapılan miktarın anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından ve kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, 26/09/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.


    Hemen Ara