Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/4728 Esas 2022/6347 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacılar, davalıdan traktör alımı için teminat olarak verilen iki adet bononun bedelsiz kaldığını iddia ederek bonoların iptali ve kötüniyet tazminatının yanı sıra borçlu olmadıklarının tespiti için dava açmıştır. Davalı ise bononun teminat bonosu olduğunu savunarak, davanın reddini ve tazminat talep etmiştir. Mahkeme, dava konusu bonoların taraflar arasındaki traktör alım satım sözleşmesi nedeniyle düzenlendiğini ve davacıların borçlu olmadığını tespit ederek kötü niyet tazminatına hükmetmiştir. Temyiz incelemesinde ise davalı vekilinin bütün itirazları reddedilmiştir.
Kanun maddeleri: Ticaret Mahkemeleri Kanunu (TMK) 15/1, Borçlar Kanunu (BK) 63, 92, 154, Hukuk Muhakemeleri Kanunu (HMK) 279.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 25.03.2021 tarih ve 2019/275 E. - 2021/182 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davacıların davalının bulunduğu işletmeden traktör alımı nedeniyle davalıya teminat olarak 2 adet bono verildiğini, davacıların bu traktöre Denizbank' tan kredi alarak satın aldıklarını, traktörün bedelini davalının Denizbank' tan aldığını, bu sebeple bonoların bedelsiz kaldığını ileri sürerek iki adet bonodan dolayı davacıların borçlu olmadıklarının tespiti, bonoların iptali ve kötüniyet tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, takibe konu senette malen kaydı bulunduğunu, bu nedenle malın teslim alındığı hususunun borçlu tarafından ikrar edilmiş sayıldığını, davaya konu bononun teminat bonosu olduğu konusunda ispat yükünün davacıda olduğunu, müvekkili tarafından davacı ...'a 23/02/2012 tarih ve 007771 nolu fatura ile kabinli traktör sattığını ve traktörün fiilen davacılar tarafından kullanıldığını, müvekkilinin davacı ...'ın hesabına muhtelif tarihlerde toplam 41.032,00 TL yatırttığını belirterek, davanın reddi ile % 20 oranında tazminata karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamada, dava konusu iki adet bononun taraflar arasındaki traktör alım satım sözleşmesi nedeniyle düzenlendiği, davalının 05/11/2015 tarihli 3. celsede "ben traktör bedelini davacılardan tahsil ettim" şeklinde yeminli beyanda bulunduğu, dava dışı bankanın 15/06/2015 tarihli ve 24/06/2015 tarihli cevabi yazıları ile dava konusu senetlerin düzenlenme sebebi olan traktör satım bedelinin davacılar tarafından davalıya ödendiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davacıların Konya 7. İcra Müdürlüğü’nün 2013/1404 esas sayılı icra dosyasından davalıya borçlu olmadıklarının tespitine, dava tarihinden sonra davacı ... tarafından yapılan kısmi ödeme nedeniyle adı geçen davacı yönünden dava, kısmen istirdat davasına dönüştüğünden icra dosyasına yatırılan 1.674,59 TL'nin ödeme tarihi olan 10/10/2018 tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacı ...'a verilmesine, davacılar lehine kötü niyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4.831,76 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 27/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.