Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/5941 Esas 2022/6515 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Trabzon Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen davadan davalı tarafından istinaf edilen kararın kısmen kabulüne dair verilen kararın Yargıtayca incelenmesi isteniliyor. Davada, şirket müdürünün azli, müdürün şirkete verdiği zararın tahsili ve şirket ihtiyaçları için gönderilen ama deftere kaydedilmeyen para miktarının tahsili isteniliyor. Bölge Adliye Mahkemesi, davanın kısmen kabul edilmesine karar vermiş ancak reddedilen alacak kalemi ile ilgili temyiz talebi yapılmış. Temyiz kesinlik sınırı altında kalan bu talebin Bölge Adliye Mahkemesince değil, Yargıtay tarafından karara bağlanabileceği belirtilerek, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Kararda, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) 346/2. ve 366. maddelerine değinilerek, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği ancak Yargıtay tarafından da bu şekilde karar verilebileceği ifade edilmiştir. Yazıda geçen HMK maddeleri şu şekildedir: Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince karar verilmesi gerektiği 346/2. madde, HMK'nın 366. maddesi ise kesin olan kararların kesinleşme sürelerini belirlemektedir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 4. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Trabzon Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 28.10.2021 tarih ve 2016/467 E. - 2021/491 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kısmen-kabulüne dair Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi’nce verilen 04.07.2022 tarih ve 2022/27 E. - 2022/1107 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, ıslah edilen hali ile şirket müdürünün azli, müdürün şirkete verdiği 3.350,00 TL zararın tahsili ve davacı tarafından şirket ihtiyaçları için davalıya gönderilip deftere kaydedilmeyen 10.310 EURO’nun (103.400,00 TL) davalıdan tahsili istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 04.07.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, Bölge Adliye Mahkemesince davanın kısmen kabülü ile davalının şirket müdürlüğünden azline, davalı müdürün şirkete verdiği 3.350,00 TL zararın tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verildiği, davacının reddedilen alacak kalemi ile ilgili temyiz talebinde bulunduğu ve davacı taraf için reddedilen 10.310 EURO’nun (103.400,00 TL) temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 03/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.