Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2701 Esas 2022/6795 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi'nin 2018/444 E. - 2019/40 K. sayılı kararının istinafı için yapılan başvurunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nin 2019/714 E. - 2020/1214 K. sayılı kararı Yargıtay tarafından incelendi. İlk derece mahkemesinin kararı yerinde görülmüş ve davalıların temyiz istemleri reddedilmiştir. Davada, müvekkil şirketin 2016/47079 sayılı \"makbul same taste less prince+şekil\" ibaresini 29, 30, 31 ve 35. sınıflarda tescili için başvuruda bulunması ve 35. sınıf bakımından kısmen reddedilmesiyle ilgiliydi. Davacı vekili, \"makbul\" ibaresini 2004 yılından beri kullanıldığını, \"m.makbul\" markasının 2004/39557 sayı ile tescil edildiğini, davaya konu olan markanın redde mesnet alınan markalarla benzerlik göstermediğini iddia etmiştir. İlk derece mahkemesi de markalar arasında ayırt edilir derecede bir farklılık olduğuna karar vererek, davalılar arasında husumet yokluğu nedeniyle dava açılan davalı Türk Patent ve Marka Kurumu aleyhine dava kabul edilirken, YİDK'nın 2016-M-9458 sayılı kararının iptaline karar vermiştir. Bölge Adliye Mahkemesi de bu kararı onamıştır.
Kanun maddeleri: 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi. HMK'nın 353/b-1, 370/1, 372. maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 21.02.2019 tarih ve 2018/444 E. - 2019/40 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 24.12.2020 tarih ve 2019/714 E. - 2020/1214 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin 2016/47079 sayılı "makbul same taste less prince+şekil" ibaresini 29, 30, 31 ve 35. sınıflarda tescili için başvuruda bulunduğunu, başvurularının 35. sınıf bakımından m. 7/1-b hükmü kapsamında kısmen reddedildiğini, oysa “makbul” markasını 2004 yılından beri kullandığını, 2004 yılında “m.makbul” markasını 2004/39557 sayı ile tescil ettirdiğini, 2012/110811 sayılı “m.g.makbul” ve 2012/51216 sayılı “aynı tat uygun fiyat” markalarını 35.sınıfta tescil ettirdiğini, “same taste less price”ın ise Türkçe’de “aynı tat uygun fiyat” anlamına geldiğini, burada gerçek hak sahipliğinin müvekkiline ait olduğunu, ret kararının yerinde olmadığını, redde mesnet markada 35. sınıfın genel olarak düzenlendiğini, ancak çorap üretimi gerçekleştirdiğini, müvekkilinin ise yiyecek içecek üretimi sektöründe olduğunu belirterek, TPMK YİDK'nun 2016-M-9458 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, dava konusu marka ile redde gerekçe gösterilen marka arasında m. 7/1-b anlamında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunduğu, “makbul” ibaresinin ortak içerildiğini, markalar arasında tarihsel öncelik sonralık ilişkisi olduğu ve markaların kapsamında aynı veya aynı türden mal ve hizmetler bulunduğu, YİDK kararının iptalini gerektirecek herhangi bir durumun bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şahıs vekili, müvekkilinin markasını 1976’dan beri kullandığını, 1995 yılında markasını 24 ve 25. sınıfta, 18.03.2013 yılında 9 ve 35. sınıflarda markasının tescil edildiğini, son olarak 20.04.2016 yılında yine aynı ibareyle bir marka başvurusu gerçekleştirdiğini, davacının m.makbul markasını da fiiliyatta tecavüz oluşturacak şekilde kullandığını, öncellik hakkına dayanamayacağını savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma,bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu olan 2016/470479 sayılı "makbul same taste less prince+şekil" markası ile mutlak redde mesnet gösterilen 2008/43796 sayılı "makbul" ve 2016/36004 sayılı "makbul" markasının aynı olmadığının aşikar olduğu, bununla birlikte markalar arasında ayırt edilir derecede bir farklılık olduğu, şekli unsurlar arasında ayırt edicilik bulunduğu ve markaların birbirinden farklılaştığı, davalı ... ... yönünden ise kurum kararına itiraz etmeyen kişilerin kurum nezdindeki işlemlere taraf olamayacağı, dava konusu başvuru sürecinde itiraz etmeyen davalı ... ... aleyhine açılan davada husumet olmadığı gerekçesi ile davalı Türk Patent ve Marka Kurumu aleyhine açılan davanın kabulüne, YİDK'nın 2016-M-9458 sayılı kararının iptaline, davalı ... aleyhine açılan davanın husumet yokluğu nedeni ile reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, davacının başvurusuna konu ibare ile davalı Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından başvurunun reddine mesnet alınan marka arasında 556 sayılı KHK.'nın 7/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunmadığı anlaşılmakla, davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalılar vekilleri tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına, usulüne uygun istinaf edilmemiş karara karşı temyiz isteminin değerlendirilmemesine göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı ... ... ve davalı TPMK vekilinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 10/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.