Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/6133 Esas 2022/6788 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkin verdiği karar istinaf edilerek Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi’nce esastan reddedilmiştir. Davacı vekili tarafından Yargıtay'a yapılan temyiz istemi sonucunda 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alındığı belirtilmiştir. Bu miktarın 107.090,00 TL olduğu belirtilerek, kararın kesin olduğu ve davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verildiği ifade edilmiştir. Kanun maddeleri olarak HMK'nın 346/2. ve 372. maddelerine atıfta bulunulmuştur.

MAHKEMESİ : BURSA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 5. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Bursa 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 29.05.2019 tarih ve 2018/1022 E. - 2019/921 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi’nce verilen 01.07.2022 tarih ve 2019/2035 E. - 2022/1017 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, genel kredi sözleşmesinden kaynaklanan alacağın tahsili için toplam 406.538.17 TL üzerinden başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile toplam 401.528,78 TL alacak üzerinden itirazın iptaline karar verilmiştir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 01/07/2022 tarihi itibariyle 107.090,00 TL’dir. Davacı vekili tarafından reddedilen miktar olan 5.009,39 TL yönünden temyize gelmekle anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 10/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.