Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/6030 Esas 2022/6763 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Kayseri 2. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen davada, davacı yolsuz tescil iddiasıyla davalı adına kayıtlı 99.971,20 TL bedelli aracın trafik kaydının iptali ile davacı adına talepte bulunmuştur. Ancak, istinaf istemi esastan reddedilmiş ve Yargıtay'a başvuran davacı vekilinin temyiz istemi de miktar yönünden reddedilmiştir. Karar tarihi itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup, mahkemece davanın reddine karar verildiği anlaşılmıştır. Bu nedenle, 6100 sayılı HMK'nın 346/2. maddesi uyarınca kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği belirtilerek, davacının temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi ve 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanan 346/2. madde gösterilmiştir.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Kayseri 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 17.01.2019 tarih ve 2018/358 E- 2019/55 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nce verilen 10.05.2022 tarih ve 2022/561 E- 2022/629 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, yolsuz tescil iddiasıyla davalı adına kayıtlı bulunan 99.971,20 TL bedelli aracın trafik kaydının iptali ile davacı adına talebine ilişkindir. Karar tarihi olan 10.05.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın reddine karar verildiği, davacı yönünden reddine karar verilen miktarın temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 10/10/2022 kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.