Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2366 Esas 2022/6976 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 20.02.2019 tarih ve 2017/481 E. - 2019/50 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 06.11.2020 tarih ve 2019/543 E. - 2020/937 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1980'li yıllardan beri perde ve ev tekstili üretim ve pazarlama konusunda lider konumunda olduğunu, müvekkilinin faaliyetlerini tescilli "TAÇ", "LİNENS" vb. tanınmış markaları ile sürdürdüğünü, müvekkilinin "EVİNİZİ TAÇLANDIRIN" sloganının serisi niteliğinde olmak üzere 2016/35359 sayılı "AŞKINIZI TAÇLANDIRIN" ibaresinden oluşan markasının tescili için yaptığı başvuruya davalı firma tarafından TAÇ esas unsurlu markalarına dayanılarak itiraz edildiğini, Türk Patent YİDK.'nın 27.10.2017 tarih ve 2017-M-9408 sayılı kararı ile nihai olarak itirazın kısmen kabulü ile başvuru kapsamından 8 ve 21. sınıfta kalan bir kısım emtiaların çıkarılmasına karar verildiğini, oysa dava konusu markalar arasında 556 sayılı KHK.'nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik olmadığını, müvekkilinin "TAÇ" markalarının 2000 yılından bu yana “annenizi taçlandırın” vs. sloganlar ile kullanıldığını, 2013 yılından sonra yoğun olarak kullanılan “evinizi taçlandırın” şeklindeki kullanımın tanınmışlık seviyesine ulaştığını ileri sürerek, davalı Türk Patent YİDK kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunmuştur.
Davalı şirket vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf talebinde bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemece alınan bilirkişi raporunda ve mahkeme kararının gerekçe kısmında, davacı vekilince sunulan dava dilekçesinin deliller kısmının A-3 bölümünde belirtilen markalarının işbu dava konusu başvuru yönünden davacı yararına kazanılmış hak sağlayıp sağlamadığının, emtia dökümü yapılmak suretiyle incelenmemesinin doğru olmadığı, aynı taraflar arasında görülen ve anılan hususun incelenmesi için 13.11.2019 tarih ve 2018/1342 E.- 2019/1124 K. sayılı dava dosyasında yaptırılan bilirkişi incelemesinde ve yine 12.12.2019 tarih ve 2018/1775 E.- 2019/1291 K. ve 17.09.2020 tarih ve 2019/340 E.- 2020/733 K. sayılı dava dosyalarında ilk derece mahkemesince yaptırılan bilirkişi raporlarında, davacının sadece 2006/23061 numaralı markasının 21/5. sınıf "ev hayvanları için kafesler, akvaryumlar, terraryumlar ve vivaryumlar" emtiası için işbu davanın konusunu oluşturan marka tescil başvurusu ile aynı olduğu, diğer markalarının kapsamındaki emtianın işbu dava konusu başvuru kapsamındaki ile benzer bulunmadığı, ancak kazanılmış hak için gereken kullanım şartının sağlanamadığı, bu nedenle de kazanılmış hak yaratmayacağı bildirildiğinden, işbu davada dava konusu başvuru yönünden, dava dilekçesinin deliller kısmının A-3 bölümünde belirtilen markalarının, davacı yararına kazanılmış hak sağlamayacağı gerekçesiyle HMK’nın 353/1-b-1. maddesi gereğince davacı vekilinin diğer istinaf itirazları yerinde görülmediğinden reddine, davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b-2 maddesi gereğince kabulü ile kararın kaldırılmasına, davanın anılan gerekçeler ile reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davcı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.