Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/4850 Esas 2022/6994 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 15. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 26.01.2021 tarih ve 2015/697 E. - 2021/137 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete ait 16 palet meşe parkenin, Ukrayna'dan Türkiye'ye taşınması işini üstlendiğini, taşıma bedeli olan 2.950 USD için düzenlenen 24/05/2010 tarihli faturanın davalı tarafından müvekkiline iade edildiğini, bu nedenle TTK'nın 794. maddesi uyarınca yük üzerinde hapis hakkı kullanıldığını, Zonguldak 1.Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2010/130 D.İş sayılı kararı uyarınca belirlenen güvencenin yatırılması üzerine Zonguldak Gümrüğü'nde taşınan emtianın alıcıya teslim edildiğini, tek yanlı düzenlenen gümrük giriş beyannamesinde yazılı "DDU" kaydının kendilerini bağlamadığını, davacı tarafından düzenlenen hamile senedinde "DDU" kaydı bulunmadığını, TTK'nın 792. maddesi uyarınca aksine sözleşme olmadıkça taşıma ücretini ödeme borcunun gönderilene ait olduğunu, ileri sürerek, TTK'nın 794. maddesi uyarınca yatırılan teminat üzerinde kanuni rehin haklarının tanınmasına, 2.950 USD taşıma ücretinin 3095 sayılı Yasa'nın 4/a maddesi uyarınca dava tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu parkelerin Ukrayna'daki AZGA LIS isimli şirketten mal bedeli ve nakliye ücretini peşin ödemek suretiyle ithal edildiğini, taşıma sözleşmesinin davacı ile dava dışı satıcı arasında gerçekleştirildiğini, malların 20/05/2010 tarihinde Zonguldak Gümrüğü'ne geldiğini, araç sürücüsünün satıcıdan alacakları olduğu gerekçesiyle dava konusu taşıma bedelini kendilerinden istediğini, ödeme yapılmaması üzerine haksız yere taşınanların teslimin yapılmadığını, mahkemenin verdiği tedbir kararı ile malları teslim alabildikleri, uğradıkları zararların tazmini için dava açtıklarını, davacı şirketin kanuni rehin hakkı ve tedbir taleplerinin yasal dayanağı olmadığını, taşıma bedelinin satıcıdan istenilmesi gerektiğini, gerek CMR taşıma senedinde ve gerekse faturada satıcıdan istenilmesi gerektiğini, gerek CMR taşıma senedinde ve gerekse faturada "DDU Düzce" ibarelerin yazılı olduğunu, davacı taşımacının bu durumu bilerek taşımayı üstlendiğini, basiretli bir tacir olmak zorunda olan davacı taşıyıcının bu durumu bilmemesinin düşünülemeyeceğini, gümrük mevzuatı uyarınca aksi halde ithalatın gerçekleşemeyeceğini belirterek açılan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalı ile dava dışı Agza Lis firması arasında uluslararası satım sözleşmesinin bulunduğu, davacı tarafından da sözleşmeye konu malların taşıma işinin gerçekleştirildiği, taşıma uluslararası nitelikte olduğundan anlaşmaya ilişkin CMR hükümlerinin uygulanmasının gerektiği, satıcı tarafından düzenlenen faturada DDU Düzce kaydının yer aldığı, taşıma işinin DDU (gümrük resmi ödenmeksizin teslim şekli) yapıldığı, bu teslim yöntemine göre satıcının teslim yükümlülüğünün malların ithal ülkesinde belirlenen yerde emre hazır tutulması ile sona ermediği, satıcının ithalat için ödenmesi gereken vergi, resim ve harçlar hariç kalmak üzere malların o noktaya kadar taşınması ve gümrük formalitelerinin yerine getirilmesi ile ilgili riziko ve giderleri üstlenmesi gerektiği, alıcının ise malların zamanında ithal için gümrükten çekilmemesinden kaynaklanan ek gider ve rizikoları üstlendiği, gümrük beyannamesinin gönderen tarafın düzenlendiği ve böylelikle taşıma ücretinden dava dışı satıcının sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.