Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2796 Esas 2022/7011 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANTALYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ




TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Antalya 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 04.10.2019 tarih ve 2017/263 E- 2019/515 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 22.01.2021 tarih ve 2019/2671 E- 2021/40 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin babası ...'in 1970'li yıllarda "Antalya usulü şiş köfte" yaptığını, bu köftenin meşhur olduğunu ve "Şişçi ..." adıyla babasının tanındığını ve "Şişçi ..." markasının oluştuğunu, davalının müvekkilinin amcasının oğlu ve üvey oğlu olduğunu, ...'ın yaşlandıktan sonra işleri oğulları arasında paylaştırdığını, Korkuteli'de yer alan şubeyi davacıya, Antalya'daki şubeyi de davalıya verdiğini, davalının 2005 yılında "Şişçi Ramazının Yeri" markasını kendi adına tescil ettirdiğini, 2015 yılında müvekkilinin davalı ile lisans sözleşmesi yaptığını, aslında dava konusu markanın mirastan geldiğini ve gerçek hak sahibinin davacı olduğunu, davalının marka başvurusunun hakkın kötüye kullanılması olduğunu ileri sürerek, davalıya ait 2005/20072 nolu "Şişçi Ramazanın Yeri" markasının hükümsüzlüğünü ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin markasını korumak için marka tescil başvurusu yaptığını, nitekim bugüne kadar davacının kulanımına da hiç ses çıkarmadığını, davacı ile yapılan lisans sözleşmesinin marka sicil kaydına işlendiğini, ancak ortada hiçbir neden ve gerekçe yokken davacının lisans sözleşmesini fesh ettiğini, davacının miras yolu ile üstün hak iddiasının dava ile bir ilgisinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, her iki tarafın da markayı uzun yıllardır fiilen kullandığı, bunun herkes tarafından bilindiği ve tarafların birbirlerinin kullanımına karşılıklı olarak ses çıkarmadıkları, zımni olarak kabul iradesi gösterdikleri, davacının, davalı tescilini bilmesine rağmen ondan lisans aldığı, davalının kötüniyetli olduğunun davacı tarafça kanıtlanamadığı, her iki tarafın da markanın gerçek sahibinin çocukları olduğu ve her ikisinin de babalarının iradesiyle aynı işin devamı hususunda yetiştirildiği, her birine ayrı bir şube verildiği hususları dikkate alındığında davalı markasının hükümsüzlüğü koşullarının oluşmadığı gerekçeleriyle, davanın reddine karar verilmiş, hükme karşı davacı vekili istinaf yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.