Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3097 Esas 2022/7038 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : SAKARYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 7. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Kocaeli 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12.12.2019 tarih ve 2018/45 E- 2019/697 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan kabulüne dair Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi'nce verilen 25.12.2020 tarih ve 2020/574 E- 2020/1832 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine verilen temyiz isteminin reddine dair 22.02.2021 tarihli ek kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Dava, davalı bankanın fazladan tahsil ettiği faizin belirlenerek tahsiline ilişkindir.
İlk derece mahkemesince, davanın kabulüne, 43.742,03.-TL'nin 28/07/2015 tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalı bankadan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiş olup, davalı vekilinin istinaf başvurunun üzerine bölge adliye mahkemesince, davalı vekilinin ilk derece mahkemesi kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, yeniden hüküm kurularak davanın reddine karar verilmiş, bu karar ise davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Ancak Bölge Adliye Mahkemesince verilen ek karar ile, karar tarihi itibariyle temyiz konusunun, temyiz edilebilirlik sınırının altında kaldığı ve miktar itibariyle kesin kararlardan olduğu, iş bu karara karşı temyiz yasa yolunun bulunmadığı gerekçesiyle davacının temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
Bu ek karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, 22.02.2021 tarihli ek kararın dayandığı gerektirici sebeblere temyiz olunan miktarın 6100 sayılı HMK 362/1 – a maddesinde öngörülen kesinlik sınırları içerisinde bulunmasına göre ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile ek kararın onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacının ek karara yönelik temyiz isteminin reddi ile HMK 370/1 maddesi gereğince ek kararın ONANMASINA, HMK 372 maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 17.10.2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.