MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilinin kooperatif ortaklığından 20.10.2004 tarihinde ihraç edilmesine rağmen davalı kooperatife ödemiş olduğu 7.400,00 TL’ nin kendisine ödenmediğini ileri sürerek, bu miktarın yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının ödediği aidat toplamının 7.400,00 TL olduğunu, Kooperatifler Kanunu" nun 17. ve 23. maddeleri gereğince, ayrılan ortağa ayrıldığı yıl sonu bilançosuna ve cari hesabına göre kendisine düşecek zarar ve masrafları hesaplandıktan sonra payına düşen miktarın talep edilebileceğini, kooperatifin zararda olması sebebiyle davacıya düşen zararın talepten fazla olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının ödediği 7.400,00 TL’ den davacının hissesine isabet eden genel giderler düşüldükten sonra kalan 1.245,48 TL’ yi isteyebileceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile bu miktarın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı vekili temyiz etmiştir.
1) HUMK’ nun 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2 nci maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 2010 yılı itibariyle 1.430,00 TL" yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar,01.06.2010 hüküm tarihi itibariyle kesindir.
Somut davada mahkemece 29.12.2010 tarihinde davanın kısmen kabulü ile 1.245,48 TL asıl alacak yönünden karar verilmiş olmasına göre, davalı aleyhine hüküm altına alınan miktarın yukarıda anılan Kanun hükmü uyarınca temyiz sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2) Dava, ortaklıktan ayrılan davacının kooperatife yaptığı ödemelerin iadesi istemine ilişkindir.
1163 sayılı Kooperatifler Yasası’ nın 23. maddesi “ortaklar, bu kanunun kabul ettiği esaslar dahilinde hak ve vecibelerde eşittirler” ilkesini getirmiş bulunmaktadır. İnşa edilmiş konutlar arasında tip ve metrekare yönlerinden farklılıklar olsa bile ortakların eşit şekilde kullanımı ve faydasına açık hizmetler için yapılacak genel giderler eşitlik kuralı çerçevesinde eşit olarak paylaştırır. Davalı kooperatifçe değişik büyüklüklerde konutlar yapılmış olmasına dayanılarak genel giderlere katılım payının birleşik ortalama yoluyla hesaplanması eşitlik esasına aykırıdır.
Aynı kanunun 17. maddesinde ayrılan ortağa, ödemiş olduğu aidatın ayrıldığı yıl bilançosuna göre hesaplanacak olan genel giderlerin payına düşen kısmının mahsup edilerek ödeneceğinin belirtilmiş olmasına göre, genel giderlerin her ortağa eşit olarak paylaştırılması gerekir. Buna göre, istifayı takip eden yılın bilançosunda tespit edilen genel giderlerin toplam ortak sayısına bölünmek suretiyle davacının genel gider katılım payının hesaplanması ve mahsubu ile geri ödenecek aidatın hesaplanması gerekirken eşitlik ilkesine aykırı bir şekilde birleşik ortalama yoluyla ve genel giderlerin nelerden ibaret olduğu gösterilmeden genel gider payının hesaplandığı bilirkişi raporunun hükme esas alınması doğru olmamış, kararın davacı yararına bozulmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, peşin harçların istek halinde iadesine, 13.12.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.