Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/5670 Esas 2022/7403 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bir ticari kredi davası görülmüş ve davalı bankanın kullandırdığı kredilerin ticari işletmesiyle ilgili olduğu ve karşılığında ücret talep etme hakkı olduğu belirtilmiştir. Ancak alınacak ücretin ve oranının kredi sözleşmelerinde yer almadığı, davalı bankanın kredi oranının üzerinde, kredi tutarının %1,5 ile %5'i oranında kesintiler yaptığı ifade edilmiştir. Davacının ise bu kesintileri haksız olarak tahsil edildiğini iddia ederek, davalıdan toplamda 31.918,39 TL'nin en yüksek faizi ile birlikte tahsil edilmesini talep ettiği belirtilmiştir. Mahkeme, davacının talebini reddetmiş ve davacı vekili temyiz etmiştir. Yargıtay da yapılan yargılamaya ve dosya kapsamına göre, davacının temyiz itirazlarını reddetmiştir.
6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 20. maddesi gereğince, tacir olan veya ticari işletmesiyle ilgili bir iş veya hizmet görmüş olup alınacak ücretin ve oranının kredi sözleşmelerinde yer almadığı durumlarda münasip bir ücretin istenebileceği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bursa 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 09.12.2020 tarih ve 2020/63 E. - 2020/830 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan muhtelif tarihlerde ticari ve konut kredileri kullandığını, davalı bankanın kullanılan bu krediler sebebiyle müvekkilinden dosya masrafı ve komisyon gibi adlar altında toplamda 31.918,39 TL tahsilat yaptığını, bu tutarların haksız olarak tahsil edildiğini zira söz konusu kredi sözleşmelerinde bu tahsilatların yapılacağına dair yer alan hükümlerin genel işlem koşulu niteliğinde olduğunu ve yazılmamış sayılmaları gerektiğini ileri sürerek, 31.918,39 TL’nin mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında akdedilen kredi sözleşmelerinin yapıldığı tarihte yürürlükte bulunan mülga 6762 sayılı TTK'nın 22. ( 6102 sayılı TTK ' nın 20. Maddesi) maddesinde '' tacir olan veya olmayan bir kimseye ticari işletmesiyle ilgili bir iş veya hizmet görmüş olan tacir, münasip bir ücret isteyebilir,'' düzenlemesi karşısında davalı bankanın kullandırdığı krediler ile ilgili faaliyeti ticari işletmesiyle ilgili ticari bir iş ve hizmet olup, bu işler karşılığında ücret talep etme hakkının yasal dayanağı olduğu, ancak alınacak ücretin ve oranının kredi sözleşmelerinde yer almadığı, davalı bankanın dava konusu krediler için uyguladığı kredi oranının üzerinde, kredi tutarının %1,5 ile %5'i oranında kesintiler yapıldığı, davalı bankanın rayiç oranlara göre yaptığı kesintinin bu oranın altında ve makul olduğu, bu nedenle davacının kullandığı ticari krediler nedeniyle ticari kredi tutarları toplamı üzerinden alınmış olan 29.463,99 TL kesintiyi talep edemeyeceği gerekçesiyle davasının reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 25/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.