Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3605 Esas 2022/7519 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı şirketle yapmış olduğu taşıma sözleşmesi kapsamında yükü Marport Limanı'ndan Misurata/Libya Limanı'na taşıdığını ancak yükün bir yıl boyunca teslim alınmadığını, konteynerlerin tahliye edilmediğini ve davalının hiçbir ödeme yapmadığını iddia ederek demuraj alacağı talebinde bulundu. İlk derece mahkemesi, konuşmada yer alan demuraj kaydı göz önünde bulundurarak davacının talep edilebileceği miktarın 20.400 USD olduğunu belirleyerek davanın kısmen kabul edilmesine karar verdi. Ancak, davacı vekilinin istinaf başvurusu esastan reddedildi. Temyizde ise, yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığına karar verildi ve Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- 3095 sayılı Kanun'un 4/a maddesi: Temerrüt faizi hesaplanmasında esas alınacak mevduat faizi oranlarını belirlemektedir.
- HMK'nın 353/b-1 maddesi: İstinaf başvurusunun esastan reddedilebileceğini belirtmektedir.
- HMK'nın 370/1. maddesi: Temyiz isteminin reddedilmesi durumunda verilen kararın onanacağını belirtmektedir.
- HMK'nın 372. maddesi: Kararın kesinleşmesinin ardından işlem yapılması gerektiğini belirtmektedir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 14. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 17. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 23.10.2018 tarih ve 2016/187 E. - 2018/400 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi'nce verilen 28.01.2021 tarih ve 2019/634 E. - 2021/106 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin taşıyan sıfatıyla davalı şirkete ait yükü kendisi ile yapılan taşıma sözleşmesi uyarınca Marport Limanı'ndan 16.04.2014 tarihinde yükleyerek Misurata/Libya Limanı’na taşıdığını ve yükü ihtiva eden üç adet konteyneri 20.04.2015 tarihinde gemiden tahliye ettiğini, konişmentoda belirtildiği üzere söz konusu deniz taşıma işinde davacı şirkete ait 3 adet konteynerin kullanıldığını, taşıma konusu yüklere ilişkin varış ihbarlarının düzenlendiğini, aradan geçen yaklaşık 11 aylık süre zarfında yükün teslim alınmadığını, konteynerlerin tahliye edilmediğini, davalının herhangi bir ödeme yapmadığını, üç adet konteynerin Misurata Libya Liman sahasında dolu olarak bekletildiğini, davacının söz konusu konteynerleri deniz nakliyatı işinde kullanmaktan mahrum kaldığını, bu nedenle demuraj alacağı talebinde bıulunduğunu, bunun yanında konişmentoda yer alan hükümler uyarınca, her biri 40’HC olan konteyner bedellerinin de davacıya ödenmesi gerektiğini, bu bedelden de taşıtanın sorumlu olduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, davacı şirkete ait konteynerleri navlun sözleşmesinin tarafı olan davalının kusuruyla tahliye edilmemesi nedeniyle oluşan demuraj ücretine mahsuben şimdilik 41.400.- USD ve 3 konteyner için 12.000.- USD olmak üzere toplam 53.400.- USD’nin dava tarihinden itibaren işleyecek temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı tarafa usulüne uygun tebligat yapılmasına rağmen davaya cevap verilmemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre konişmentoda yer alan demuraj kaydı dikkate alındığında, dava konusu 3 adet 40 HC’lik konteynerin herbiri için 90 güne kadar belirtilen hesaplama usulüne göre demuraj ücreti işletileceği, 90. günün aşılması ve konteynerlerin halen iade edilmemiş olması halinde konteyner başına 4.000.- USD ikame değer ödenmesi gerektiği ve konteynerlerin gönderilen tarafından kabul edilmemesi halinde anılan demuraj ve konteyner bedeli ödemesinden yükleten/ taşıtanın sorumlu olacağı hususunda anlaşıldığı, konteyner demurajının 20.04.2015 tarihinde başlatıldığı, davacının talep edilebileceği miktarın konşimento kayıtlarına göre 20.400.- USD olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 20.400.- USD'nin dava tarihinden itibaren 3095 sayılı Kanun'un 4/a maddesi uyarınca hesaplanacak temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, hükme karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1.b.1. maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 27/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.