Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3298 Esas 2022/7725 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 18.04.2019 tarih ve 2018/291 E. - 2019/206 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 12.02.2021 tarih ve 2019/1043 E. - 2021/174 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin "cyber ınternational" ibareli marka başvurusunun, Markalar Dairesi Başkanlığı tarafından "cyber" ibareli marka ile ayırt edilemeyecek derecede benzer görülerek 42. sınıf yönünden kısmen reddedildiğini, kısmen red kararına karşı YİDK'e yaptıkları itirazın da reddedildiğini, oysa müvekkili şirketin başvurusu ile redde mesnet markaların ayırt edilemeyecek derecede benzer olmadığı gibi başvuru kapsamından çıkarılan 42.sınıfta yer alna hizmetler ile redde mesnet marka kapsamında yer alan taşıt yazılımları hizmetlerinin aynı olmadığını ileri sürerek YİDK'ın 03/06/2018 tarih ve 2018-M-4539 sayılı kararının iptali ile marka başvurularının reddedilen 42. sınıfta da tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili; dava konusu başvuru ve kısmi redde mesnet markada "cyber" ibaresinde asli ve ayırt edici unsur olarak yer aldığını, markalara bütün olarak bakıldığında öne çıkan unsur "cyber"ibaresi olup markaların ayırt edilmeyecek derece benzer olduklarını, dava konusu başvuru kapsamından çıkarılan hizmetler ile kısmi redde mesnet marka kapsamında bulunan hizmetlerin aynı/aynı tür olduğunu, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, dava konusu marka ile kısmi redde mesnet marka arasında aynı yada ayniyet derecesinde benzer olma kriterinin sağlanmadığı, marka işaretlerinin özellikle görsel anlamda farklılaştığı gibi dava konusu marka başvurusu kapsamında reddedilen 42. sınıftaki "Siber güvenliğe ilişkin bilgisayar yazılımı geliştirme hizmetleri; bilgisayar güvenliği danışmanlığı hizmetleri" ile redde mesnet marka kapsamında 42. sınıfta yer alan "Araçlardaki büyük ve küçük cihazları, elektrik sistemlerini ve güvenlik sistemlerini uzaktan görüntüleme, izleme, programlama, çalıştırma ve kontrol etme olanağı sağlayan çevrimiçi yönetimi hizmetleri" nin genel anlamda benzer olmakla 6769 sayılı SMK'nın 5/1-ç anlamında aynı tür olmadıkları, dava konusu YİDK kararının yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın kabulü ile YİDK'ın 03/06/2018 tarih ve 2018-M-4539 sayılı kararının iptali ile davacı vekilinin tescil talebinin reddine karar verilmiş, kararı davalı vekili istinaf etmiştir.
İstinaf mahkemesince, ilk derece mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğu, istinaf nedenlerinin yerinde olmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 02/11/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.