Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3554 Esas 2022/7762 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İzmir 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nden çıkan bir dava dosyasında ecrimisil bedeli ödemeleriyle ilgili bir sorun yaşanmıştır. Davalı şirket, ödemenin kendilerinden haksız olduğunu savunmuş ancak ilk derece mahkemesi davacı tarafın talebini kabul etmiştir. İstinaf başvurusu reddedilen davalı vekili, kararı temyiz etmiş ancak Yargıtay da kararı onamıştır.
- HMK'nın 353/1-b1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilen istinaf başvurusunun usul ve yasaya uygun olduğu belirtilerek, Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar verilmiştir.
- Kararın bir örneği Bölge Adliye Mahkemesine gönderilecek ve dava dosyası birinci derece mahkemesine iade edilecektir.
- Temyiz ilam harcı olarak davalıdan bakiye 9.202,49 TL tahsil edilecektir.
Kanun Maddeleri:
- HMK'nın 353/1-b1 maddesi: \"İlgili kanunda istisnalar öngörülmedikçe, kararın temyizine ilişkin istinaf başvurusunun, hüküm veren mahkeme veya daire tarafından esastan veya usulden veya her iki yönden reddedilmesi durumunda, karar kesindir.\"
- HMK'nın 370/1. maddesi: \"Onama kararları kesindir.\"
- HMK'nın 372. maddesi: \"Hüküm kesinleştiği takdirde, mahkeme veya dairece, gerekiyorsa, işlem yapılmak üzere dosya ilk derece mahkemesine gönderilir.\"

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İzmir 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12/09/2017 tarih ve 2016/427 E.- 2017/743 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 14/01/2021 tarih ve 2020/128 E.- 2021/33 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, İzmir İli ... İlçesi ...Mah. ... ada 4 parsel için haksız el atıldığından bahisle müvekkili kurumun davalı gösterilerek İzmir 12. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2012/804 E. sayılı dosyası ile müdahalenin men-i, kal ve ecrimisil istemli dava açıldığını, dava sürecinde müvekkilinin 29/05/2013 tarihinde özelleştirme süreci tamamlanarak GDZ Elektrik Dağ. A.Ş adı altında dağıtım şirketi kurulduğunu, imzalanmış olan sözleşme ve protokoller ile Tedaş Genel Müdürlüğü ve GDZ Elektrik Dağ. A.Ş. arasındaki hukuki ve fiili ilişkinin düzenlendiğini, dava tarihi itibariyle özelleştirme süreci söz konusu olduğundan muhatap olarak Tedaş Genel Müdürlüğü'nün gösterilmesinin hatalı olduğunu ve kararın müvekkili kurum aleyhine hükme bağlandığını, kararın Yargıtay 18.H.D. Başkanlığı'nın 2014/10076 E. 2014/18376 K. sayılı ilamı ile kesinleştiğini, ilamın İzmir 27. İcra Müdürlüğü'nün 2014/2556 E. sayılı dosyası ile takibe konulduğunu, müvekkili kurum tarafından gerekli ödemenin yapıldığını ancak bu bedeli ödeme sorumluluğunun müvekkilinde olmadığını, müvekkili kurum ile GDZ Elektrik Dağ. A.Ş. arasında düzenlenen ve taraflarca imza altına alınan protokol gereği ecrimisil taleplerinin 24/07/2006 tarihinden öncesinin müvekkili kuruma ait olduğu, bu tarihten sonrakilerin ise dağıtım şirketine ait olduğunun hükme bağlandığını, Tedaş Genel Müdürlüğü ile GDZ Elektrik Dağ. A.Ş. arasında 24/07/2006 tarihinde İşletme Devir Hakkı Sözleşmesi imzalandığını, İşletme Devir Hakkı Sözleşmesi bir bütün olarak incelendiğinde 24/07/2006 tarihinden sonraki iş ve işlemlerden Tedaş Genel Müdürlüğü'nün sorumlu olmadığının açıkça anlaşılacağını belirtmiş, İzmir 27. İcra Müdürlüğü'nün 2014/2556 E. sayılı dosyasına ecrimisil bedeli olarak ödenmiş bulunan 179.629,45 TL'nin yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak müvekkili kuruma ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu trafonun yapım yılının 1978 olup işletme hakkı devir sözleşmesi ve özelleştirme öncesi döneme ait olduğunu, özelleştirme öncesi Tedaş ve Gediz Edaş arasında 24/07/2006 tarihinde imzalanmış olan İşletme Devir Hakkı Sözleşmesi'nin özelleştirme işlemi sonrasında da geçerliliğini sürdürdüğünü, sözleşmenin 7/4. maddesinde "Dağıtım faaliyetinin Tedaş tarafından yürütüldüğü dönemde bu faaliyetin yürütülmesi amacı ile gerçekleştirilen her türlü iş ve işlemlerin bütün sorumluluğu Tedaş'a aittir. Tedaş tarafından yürütülmüş bulunan bu faaliyetler nedeni ile 3. kişiler tarafından ileri sürülecek her türlü talebin muhatabı Tedaş'dır. Bu talepleri konu alan icra takibi ve davalar Tedaş tarafından yürütülür ve sonuçlandırılır. Bu takip ve davalardan doğacak her türlü mali yükümlülük Tedaş tarafından karşılanır." hükmüne yer verildiğini, davanın muhatabının Tedaş Genel Müdürlüğü olduğunu belirtmiş, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılamaya ve toplanan delillere göre, İzmir 12. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin ilamına konu ecrimisilin 07/01/2009 - 09/07/2012 arası döneme ait olduğu, İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi'nin 7.5 maddesi ve dosya tasnifi ile ilgili belge göz önüne alındığında söz konusu ecrimisil bedelinin ödenmesinden davalı şirketin sorumlu olduğu ve davacı tarafça yapılan ödemenin davalıdan iadesi talebinin haklı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, karara karşı davalı vekili istinaf talebinde bulunmuştur.
Bölge adliye mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili, kararı temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 9.202,49 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 03/11/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.