Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/6858 Esas 2022/8376 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi, 174.984,69 TL alacak için başlatılan icra takibine itirazın iptali talebine ilişkin davanın görüşülmesi sonucunda, davacı taraf için reddedilen 6.422,19 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. Mahkeme kararında, temyiz isteminin miktar yönünden reddedildiği, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verildiği belirtilmektedir. Kararda, mahkeme kararlarının temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiği ve Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceği ifade edilmektedir. Kararda, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 346/2. ve 366. maddelerine değinilmiştir.

MAHKEMESİ :BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 12. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 30.12.2019 tarih ve 2018/770 E. - 2019/1373 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 15.09.2022 tarih ve 2020/1307 E. - 2022/1056 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 174.984,69 TL alacak için başlatılan icra takibine itirazın iptali talebine ilişkindir. Karar tarihi olan 15.09.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın kısmen kabülü ile 168.562,50 TL alacağa ilişkin itirazın iptaline karar verildiği, davacı taraf için reddedilen 6.422,19 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 28/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.