Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/5904 Esas 2015/10063 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
17. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5904
Karar No: 2015/10063
Karar Tarihi: 26.11.2015

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/5904 Esas 2015/10063 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve Ceza Dairesince incelenen bir hırsızlık suçuyla ilgili mahkeme hükmünde, sanığın suçu hangi zaman diliminde işlediği ve sanık hakkında hangi kanun maddelerinin uygulanacağının tartışılmadan hüküm kurulduğu belirtilmiştir. Ayrıca, sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas mahkumiyeti bulunduğu için 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmaması eleştirilmiştir. Hükümdeki bu hatalar nedeniyle mahkeme kararı bozulmuş ve 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki hak yoksunluğunun, koşullu salıverme tarihine kadar süreceği gözetilmemesi nedeniyle hükmün düzeltilmesi kararı verilmiştir. Kanun maddeleri olarak; 5237 sayılı TCK'nın 6/1-e, 143, 58, ve 53/1. maddeleri detaylı şekilde ele alınmıştır.
17. Ceza Dairesi         2015/5904 E.  ,  2015/10063 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Hırsızlık

    Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
    Sanığın 5237 sayılı TCK’nın 6/1-e maddelerinde belirtilen zaman dilimlerinden hangisi içinde atılı suçu işlendiği ve sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan hüküm kurulması ve adli sicil kaydında tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/1. maddesi uyarınca, kamu davasına katılma üzerine, mahkumiyete karar verilmiş ise vekili bulunan katılan lehine, vekil duruşmalara katılmamış olsa dahi, Tarifenin ikinci kısım ikinci bölümünde belirlenen avukatlık ücretinin sanığa yükletilmesi gerektiği gözetilmeyerek dilekçe yazım ücretine hükmedilmiş olması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
    Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
    Ancak;
    5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından hak yoksunluğunun yalnız kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlesinin yazılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Hemen Ara