Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28997 Esas 2022/9739 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, kararda birçok eksik bulunmaktadır. Öncelikle, HTS kayıtlarının yeterince incelenmediği ve uzlaştırma işleminin yapılmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca, sanığın adli sicil kaydındaki mahkumiyetin yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Adli emanete alınan eşyalar hakkında da karar verilmemiştir. Bu nedenlerle, hükümler bozulmuştur.
Kararda bahsedilen kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi
- TCK'nın 141/1, 151/1 ve 58. maddeleri

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Sanığın aşamalarda atılı suçları işlemediğini beyan etmesi karşısında olay tarihinde kullandığı cep telefonu numaraları tespit edilmek suretiyle, arayan, aranan ve baz istasyonunu gösteren HTS kayıtlarının suç tarihine dair zaman aralığının tamamını kapsayacak şekilde istenilip, HTS içeriklerine göre sanığın cep telefonunun suça konu hırsızlığın gerçekleştiği yer civarından sinyal alıp almadığı tespit edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2) Kabule göre de; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın müşteki ...’a yönelik eylemine uyan TCK'nın 151/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3) Sanığın adli sicil kaydında yer alan Antalya 18. Asliye Ceza mahkemesinin 2012/615 E.- 2013/166 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK'nın 58. maddesi uygulanmış ise de, 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa'nın 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1 maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı ve adli sicil kaydına göre başkaca tekerrüre esas nitelikte mahkumiyetinin bulunmadığı nazara alındığında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasında zorunluluk bulunması,
4) Adli emanete alınan eşyalar hakkında bir karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 18.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.