Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3215 Esas 2022/9965 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmü doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin olduğundan temyiz isteği reddedilmiştir. Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ise temyiz itirazları yerinde görülmediğinden istem gibi onanmıştır. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanunlar 14.04.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu, 1412 sayılı CMUK, 5237 sayılı TCK, 7242 sayılı Kanun.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
07/05/2021 tarihli tebliğnamede suç isminin konut dokunulmazlığının ihlali yerine sehven mala zarar verme olarak belirtildiği belirlenerek yapılan incelemede;
I-Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 23/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.