Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29237 Esas 2022/10130 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın, Vakıfbank Adalet Sarayı Şubesinde bulunan hesabından, 12.09.2013 günü saat 11.13’de bilgisi dışında 12.100,00 TL’nin sanığa ait Finansbank Aksaray Şubesinde bulunan hesabına EFT edilmesi, ancak söz konusu hesaba bloke konması sebebiyle paranın çekilememesi şeklinde gerçekleşen olayda, katılanın hesabından rızası dışında EFT yoluyla havale yapıldığı, durumun anlaşılması üzerine sanığın hesabına bloke konulduğu ve sanığın parayı çekemediği, ancak EFT ile sanığın fiili hakimiyet alanına geçtiği ve suçun tamamlandığı, bu andan sonra sanığın parayı bankadan çekememesinin suçun tamamlanmış olmasına etki etmeyeceği anlaşılmakla, sanığın katılana yönelik eylemi tamamlandığı halde teşebbüs hükümleri uygulanmak suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından; sanığın üzerine atılı suçun 6545 sayılı Kanun'un 72. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesinin yürürlüğe girmesinden önce işlendiği, dolayısıyla hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi için aranan 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesinde belirtilen “denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez” koşulunun bulunmadığı; kaldı ki sanığın adli sicil kaydında yer alan Aksaray 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/277 Esas, 2013/405 Karar sayılı ilamı ile verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın karar tarihinin 26.11.2013 ve kesinleşme tarihinin 14.01.2014 olduğu, dolayısıyla suç tarihi itibariyle sanığın adli sicil kaydında herhangi bir sabıkasının ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen şekilde “kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi ve Yargıtay denetimine elverişli olacak şekilde takdirin gerekçelerinin kararda gösterilmesi gerekirken, “sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde Aksaray 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/277 esas, 2013/405 karar sayılı ilamı ile hakkında hükmün açıklanamsının geri bırakılmasına dair karar verildiği anlaşıldığından, koşulları oluşmadığından CMK'nın 231/6-8 maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına” biçimindeki yasal olmayan ve yetersiz gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 35. maddesi uygulanmaksızın aynı Kanun’un 142/2-e ve 62. maddelerinin tatbiki ile kurulacak hükümde sonuç cezanın 2 yıl 6 ay hapis cezası olacağı ve ceza miktarı itibariyle hükmün açılanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceği anlaşıldığından bu husus bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 24.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.