Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/123 Esas 2022/10096 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali davasında bir kişi mahkum edilmiştir. Ancak kararda, tebligat işlemlerinde usulsüzlük yapıldığına dair bir tespit bulunmaktadır. Tebligatta iki aşamalı yöntem benimsenen Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasına göre, önce bilinen en son adrese tebligat yapılmalıdır. Bu adreste tebligat yapılamaması durumunda ise, adres kayıt sistemindeki adres MERNİS adresi olarak kabul edilerek tebligatın bu adrese yapılması gereklidir. Ancak bu davada tebligat işlemleri, katılan kişinin bilinen son adresinden farklı olan MERNİS adresine yapılmıştır. Bu nedenle, tebliğ işleminin usule aykırı olduğuna karar verilmiştir. Kararda, temyiz dilekçesinin usulüne uygun olarak tebliği sağlandıktan sonra incelenmek üzere dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrası
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi
- Tebligat Kanunu'nun 23/1-8
- Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, katılan ...’a yokluğunda verilen hükmün katılanın bilinen son adresinden farklı olan MERNİS adresine çıkarıldığı anlaşılmakla, “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarılan tebliğ işleminin usule aykırı olmasından dolayı, gerekçeli kararın ve sanığın temyiz dilekçesinin usulüne uygun olarak (öncelikle bilinen en son adresine tebliğ yapılması, bu adreste tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 24.05.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.