Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23598 Esas 2022/10085 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçlarından sanığın mahkum edilmesine karar verdi. Ancak tebligat işlemlerinin usulsüz yapıldığı gerekçesiyle verilen kararın geçerliliği tartışmalıdır. Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrası gereği tebligat yapılamadığı durumlarda adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresi bilinen son adres olarak kabul edilmelidir. Bu yöntemin önce bilinen son adres esas alınarak normal tebligat çıkarılması, bila tebliğ iade edilmesi halinde ise adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edilmesi şeklinde iki aşamadan oluştuğu belirtilmektedir. Ancak kararda bu yöntem izlenmediği, sanığın kovuşturma aşamasında bildirdiği adresten farklı bir adrese karar tebliği yapıldığı ve bu durumun geçersiz olduğu ifade edilmektedir. Bu nedenle kararın ve sanık müdafinin temyiz dilekçesinin, katılanın öncelikle bildirdiği en son adrese tebliğ yapılması, bu adreste tebligat yapılamaması halinde ise güncel MERNİS adresine tebliğ yapılması usulüne uygun olarak tebliğ edilerek incelenmesi önerilmektedir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri ise şöyledir: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. f

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, 6136 sayılı Kanun'a muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (Bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, yokluğunda verilen kararın, katılan ...’nın kovuşturma aşamasında en son bildirdiği adresten farklı olan adresine, MERNİS şerhi düşülmeden 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi uyarınca yapılan karar tebliği işleminin geçersiz olması karşısında; gerekçeli kararın ve sanık müdafinin temyiz dilekçesinin katılan ...’ya usulüne uygun olarak (Öncelikle bildirdiği en son adresine tebliğ yapılması, bu adreste tebligat yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilerek, tebliğ belgesi ile birlikte verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve ek tebliğname de düzenlendikten sonra incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 24.05.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.