Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29119 Esas 2022/10135 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Mala zarar verme suçu nedeniyle sanığa doğrudan hükmolunan adli para cezası temyiz edilemeyeceği için sanıkın temyiz istemi reddedildi. Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarına yönelik temyiz itirazları da Anayasa Mahkemesi’nin 53. maddeye ilişkin kararı ve 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi göz önünde bulundurularak reddedildi. Kararda, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun yürürlük ve uygulama şekli hakkındaki kanuna eklenen geçici 2. madde, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi, 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa ve TCK’nın 53. maddesi ile Anayasa Mahkemesi’nin söz konusu kararı detaylı olarak açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan incelemede;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarına gelince;
TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren, 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 24/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.