Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29494 Esas 2022/10215 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Temyiz incelemesinde, bir müşteriye tahsis edilmemiş apart otel odalarındaki televizyonların çalınması iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunu oluşturduğu için, TCK'nin 116/2. maddesi uyarınca hüküm kurulması gerektiği vurgulanmıştır. Ancak, sanık hakkında TCK'nin 53. maddesi uyarınca öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hükümde değişiklik yapılması gerekmeyen sonuç ceza doğru tayin edilmiştir. Mahkeme kararında, sanığın ve dava dışı kişinin beyanlarına dayanılarak kurulan iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu hükmünde, TCK'nin 43. maddesinin uygulanma olanağı bulunmadığına dikkat çekilmiştir. Ayrıca, sanıklara yüklenen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması nedeniyle zorunlu müdafii atanması gerektiği vurgulanmıştır. Kanun maddeleri olarak, TCK'nin 53., 116/2. ve 142. maddeleri ile CMK'nin 150/3., 188/1 ve 289/1-e maddelerinden bahsedilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, sanık hakkında, konut dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden kurulan hükümde, bir müşteriye tahsis edilmemiş halde olup sadece otel yönetimine ait eşyaların bulunduğu sırada, apart otel odalarındaki suça konu televizyonların çalınması şeklinde gerçekleşen eylemin iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunu oluşturduğu, bu nedenle TCK'nun 116/2. maddesi yollaması ile hüküm kurulması gerekiyorsa da, TCK'nun 116/4. maddesiyle, ortak müstakil ceza düzenlemesi getirildiği ve sonuç cezanın aynı Yasa'nın 116/4. maddesindeki ceza miktarı üzerinden gidilerek tayini karşısında, suçun konut dokunulmazlığının ihlali olarak gösterilmesi ve ceza tayini sırasında 116/1. maddesinden bahsedilmiş olması sonuç cezayı değiştirmeyeceği ve sonuç ceza doğru tayin edildiğinden bozma sebebi yapılmamış, TCK’nın 43. maddesi uyarınca belirlenen artırım oranında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanığın temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık ... hakkında hırsızlık, ... hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
1- Sanık ... ve dava dışı suça sürüklenen çocuğun aşamalardaki ifadelerinde sanık ...’nin 18/12/2014 tarihli ikinci eylemde bulunmadığına ilişkin beyanlarının; görüntü izleme ve tespit tutanağında ve bilirkişi raporunda şahısların iki kişi olduğu tespiti ile doğrulandığı ve Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 07/01/2015 tarihli iddianamesinin anlatım ve sevk kısmında da sanığın bu suçtan cezalandırılmasına ilişkin bir talebin bulunmadığı da dikkate alındığında sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde TCK'nın 43. maddesinin uygulanma olanağının bulunmadığının gözetilmemesi,
2- Sanık ... hakkında, konut dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden kurulan hükümde, bir müşteriye tahsis edilmemiş halde olup sadece otel yönetimine ait eşyaların bulunduğu sırada, apart otel odalarındaki suça konu televizyonların çalınması şeklinde gerçekleşen eylemin iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunu oluşturduğu, bu nedenle TCK'nın 116/2. maddesi yollaması ile hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-d, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hırsızlık suçu yönünden diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 24/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.