Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28455 Esas 2022/10151 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Temyiz itirazları incelendiğinde, hak yoksunlukları uygulaması ile ilgili olarak kanunda yapılan değişikliklerin infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmiş ve diğer itirazlar reddedilmiştir. Ancak sanığın adli sicil kaydında yer alan hakaret suçu nedeniyle verilen cezanın, tekerrüre esas alınması gerektiği kabul edilerek hükmün bu nedenle bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Hırsızlık suçu hakkındaki temyiz itirazlarında ise, sanığa yüklenen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması nedeniyle zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtilerek, hüküm bu nedenle bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (Hak yoksunlukları)
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi (Ceza infazında uygulanacak hükümler)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi (Uzlaştırma) ve 150/3. maddesi (Zorunlu müdafii atanması)
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi (Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'da değişiklik) ve
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Gaziantep 5. Asliye Ceza Mahkemesince verilmiş 28/03/2013 tarihinde kesinleşen 2007/95 E. sayılı ilamı uyarınca verilen 9 ay hapis cezasının TCK'nın 141/1 maddesi uyarınca verilmiş olduğu, bahse konu hırsızlık suçunun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına alındığı ve bu nedenle tekerrüre esas alınamayacağı, ancak sanığa ait adli sicil kaydındaki Gaziantep 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.10.2014 tarihinde kesinleşen, 2010/397 E. sayılı, TCK’nın125/3-a. maddesinde düzenlenen hakaret suçundan 1 yıl 5 ay 15 gün hapis cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas olduğu ve bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiğinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına bölümün çıkarılmasına ve yerine “Gaziantep 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.10.2014 tarihinde kesinleşen, 2010/397 E. sayılı, TCK’nın 125/3-a. maddesinde düzenlenen hakaret suçundan hükmedilen 1 yıl 5 ay 5 gün hapis cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas alınmasına, ancak karşı temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi gereğince mükerrer olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, 9 ay hapis cezası esas alınarak belirlenmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına’’ ibaresinin eklenmesine karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, 24/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.