Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29396 Esas 2022/10245 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Karar, hırsızlık ve hakaret suçlarından mahkumiyetle sonuçlanmış ve tebligat işlemlerinde hukuka uygun davranılmadığına dair bir değerlendirmeyi içermektedir. 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi, tebligatın yapılacağı adresin tebliğata elverişli olmadığı durumlarda, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresinin bilinen son adres olarak kabul edileceğini belirtmektedir. Karara göre, bilinen son adres esas alınarak normal tebligat yapılmış ancak tebliğ imkansızlığı nedeniyle adres kayıt sistemindeki adresin tebliğ için kullanılması gerektiğine dair şerh düşülmemiştir. Bu nedenle, gerekçeli kararın MERNİS adresine usulüne uygun olarak tebliğ edilmediği tespit edilmiştir. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine dikkat çekilerek, tebligat işlemlerinin bu doğrultuda tamamlanması gerektiği belirtilmiştir. Dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilerek değerlendirme yapılması kararlaştırılmıştır. Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi, bilinen son adresin tebliğ için kullanılacağını belirtmektedir. Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi ise, tebliğ imkansızlığı hallerinin belirlenmesi ve bu durumlarda yapılacak işlemleri düzenlemektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, katılan ...'a gerekçeli karar tebliğinin doğrudan MERNİS adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/2 maddesine göre yapılması nedeniyle geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında, gerekçeli kararın ve sanık müdafiinin temyiz dilekçesinin usulüne uygun olarak katılana tebliğ edilmesi, tebellüğ belgesi ile verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenerek, bu hususta ek tebliğname de düzenlendikten sonra incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 24/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.