Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3061 Esas 2022/10209 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ...’ın 12/09/2014 tarihli temyiz talebinin mahkemenin 16/10/2014 tarihli ek kararı ile süreden sonra olduğu gerekçesiyle reddedildiği, temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın katılana tebliği için Dairemizin 25/10/2021 tarihli gönderme kararı üzerine ek kararın katılana 03/03/2022 tarihinde tebliğ edildiği ancak katılanın temyiz talebinin reddine dair karara karşı temyiz talebinde bulunmadığı, sanık ... hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan verilen hükmün açıklamasının geri bırakılması kararına karşı 18/07/2014 tarihli temyiz talebinin mahkemece kararın itiraza tabi olduğu gerekçesiyle 21/07/2014 tarihli ek karar ile reddedilerek dosyanın itiraz incelemesi için merciine gönderilmesine karar verildiği ve talebinin Isparta 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2014/591 D.İş sayılı kararı ile incelenerek reddine karar verildiği, sanık ...’ın temyiz talebinin ise yalnızca mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükmünü kapsadığı anlaşıldığından, sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümle sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesinde,
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 65. maddesiyle 5237 sayılı TCK.nun 152/2-son maddesinde yapılan değişikliğe göre, mala zarar verme suçunun yakarak, yakıcı veya patlayıcı madde kullanılarak işlenmiş olması halinde arttırım miktarının öngörüldüğü bölümde yer alan, “verilecek ceza iki katına kadar artırılır” cümlesindeki “iki katına” ibaresinin çıkartılarak yerine sanık lehine olacak şekilde “bir katına” ibaresinin eklenmiş olması sebebiyle sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- 18/06/2014 tarihinde kabul edilip 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün, hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” hükmü gereğince, adli para cezasını ödemediği takdirde ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği şeklindeki hükmün yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.