Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/2716 Esas 2022/10649 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdur ...’nin zararının giderilmesini istememesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.02.2016 tarih, 2013/735 Esas ve 2016/55 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, ödeme yeri tayin edilerek veya mağdur adına mahkeme veznesine mağdurun belirteceği zarar bedelinin sanık tarafından depo edilmesi sağlanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken fiili bir iade ve tazmin olmadığı halde TCK’nın 168/2. maddesi gereği indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Yüksek Yargıtay 17. Ceza Dairesi’nin 2019/4499 E. 2019/14284 K. sayılı 13.11.2019 tarihli bozma ilamından önceki hüküm yalnız sanık tarafından temyiz edildiğinden, sanık hakkında bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda hükmolunan 3 kez 1 yıl 3 ay hapis cezasının 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi gereğince müştekiler ...., ve .....,'ye olan eylemlerinden 2 kez 2’şer ay 15’er gün ve katılan ...'e yönelik eyleminden 5 ay hapis cezası olarak infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın müktesep hakkı gözetilerek müştekiler .....,'ye olan eylemlerinden 2 kez 2’şer ay 15’er gün ve katılan ...'e yönelik eyleminden 5 ay hapis cezalandırılmasına karar verilmesi,
2) 18/06/2014 tarihli ve 6545 sayılı Kanun'un 63. maddesiyle, 5237 sayılı Kanun'un 143. maddesindeki artırım oranının ''Üçte birine kadar'' yerine ''Yarı oranında'' şeklinde değiştirildiği, dolayısıyla söz konusu düzenlemenin suç tarihinden sonra yürürlüğe girdiğinin anlaşılması karşısında, aynı Kanun'un 7/2. maddesinde düzenlenen ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' şeklindeki hüküm de göz önüne alındığında; sanık hakkında belirlenen temel ceza üzerinden TCK'nin 143. maddesine göre en fazla 1/3 oranında artırım yapılabileceği gözetilmeden, yarı oranında artırım yapılmak suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 26.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.