Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/33127 Esas 2022/10620 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, iddianamede talep edilen cezalandırmanın aksine, sanığın konut dokunulmazlığı ihlali suçundan iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulmuştur. Ayrıca, TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması sebebiyle, sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 188/1 ve 289/1-e maddeleri

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık hakkında düzenlenen 18/12/2015 tarihli iddianamede konut dokunulmazlığının ihlali suçundan bir defa cezalandırılması talep edilmesine rağmen sanığın ek savunması alınmaksızın hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulması,
2- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hırsızlık suçundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 26.05.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.