Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29209 Esas 2022/10668 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Mahkeme kararında, Anayasa Mahkemesinin 2015 yılında yürürlüğe giren bir kararına atıfta bulunarak, TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. İlk iki suç için temyiz itirazları reddedildi ancak konut dokunulmazlığının ihlali suçu için sanığın tek başına kaldığı ve yeterli delil bulunmadığı gerekçesiyle hüküm bozuldu. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 53. ve 119/1-c. maddelerine atıfta bulunuldu.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Her ne kadar sanığın soruşturma aşamasındaki savunmasında, atılı suçu sanık ... ile birlikte işlediklerini beyan etmiş ise de, sanık ...’ın suçlamayı kabul etmediği ve inceleme konusu dosyada sanık ... hakkında açılan kamu davasında atılı suçlardan beraat kararı verildiği ve bu kararların 12/01/2016 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması karşısında, sanık ... hakkında üzerine atılı konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiği hususunda her türlü şüpheden uzak, yeterli, kesin delilin bulunmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde TCK’nın 119/1-c. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 30/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.