Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29203 Esas 2022/10667 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükmü verilmiştir. İlk iki suçun temyiz istemi reddedilirken, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunda yapılan bir yanılgı nedeniyle bozma kararı verilmiştir. Suçun işlendiği yerin iş yeri değil, bir depo olduğu ve iş yeri dokunulmazlığının değil, konut dokunulmazlığının ihlali suçunun oluştuğu belirlenmiştir. Bu nedenle, sanık hakkında TCK’nın 116/1 ve 119/1-c maddeleri uyarınca mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi
- TCK’nın 116/1 ve 119/1-c maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Katılanın aşamalardaki beyanında, bir otobüs firmasının şubesini işlettiğini, iş yerinin suça konu yerden farklı bir yerde olduğunu, suça konu yerin ise sitenin alt katındaki bodrum katı olduğunu, buraya yeni ya da kullanılmış otobüs lasikleri koyduğunu ve sanığın da buradaki 4 adet yeni, 2 adet ise kullanılmış lastiği çaldığını beyan etmesi, olay yeri görgü ve tespit tutanağında da katılanın beyanıyla örtüşür şekilde, olay yerinin siteye ait bodrum katı olduğunun ve müştekinin en son 1 ay önce suça konu yere geldiğinin belirtildiği, bu itibarla suça konu malzemelerin çalındığı yerin üst katları konut olarak kullanılan depo olduğu, bahse konu depoda herhangi bir ticari faaliyetin sürdürülmediğinin, bu yerde iş yeri sahibinin ya da işçilerin sürekli bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanığa atılı iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun unsurları itibariyle oluşmadığı; ancak siteye ait bodrum katından hırsızlık gerçekleştirilmesi nedeniyle konut dokunulmazlığının ihlali suçunun oluşacağı, bu nedenle sanık hakkında TCK’nın 116/1 ve 119/1-c maddeleri uyarınca mahkumiyet hükmü kurulması gerekirken suç vasfında yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 116/2 ve 119/1-c maddeleri uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, sanık hakkında bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK’nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 30/05/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.