Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29238 Esas 2022/10809 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, sanığın suçsuzluğuna dair herhangi bir kanıt sunmaması ve suçu işlediğinin yeterli şekilde kanıtlanması nedeniyle mahkumiyet kararı vermiştir. Sanığın suçlu olduğu kararına varılsa da, suçun işlendiği sırada zarar gören 3. kişinin zararının giderilmediği anlaşılmıştır. Bu nedenle mahkeme, TCK'nın 168. maddesini uygulayarak eksik ceza tayini yapmıştır. Ancak TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliklerin infaz aşamasında da uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Kararın sonucunda temyiz itirazları reddedilmiş ve hükümler istenildiği gibi onanmıştır.
TCK'nın 168. Maddesi: \"Mala zarar vermek suçunun cezası aşağıdaki hallerde altı aydan az olamaz: a) Kamu mallarına veya umuma açık yararlı nitelikteki başka bir mala zarar vermek, b) Yetkisi olmadığı halde bir taşınır veya taşınmaz malın üstüne el koymak veya devrinin kendisine yapıldığını gösterir bir senet düzenlemek.\"
TCK'nın 53. Maddesi: \"Bir fiilin hukuka aykırılığı hukuka aykırılığının zamanında, mekânında ve bu fiilin işlendiği sırada geçerli olan kanun hükümlerine göre tayin olunur.\"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın suça konu oto teybini, 100 TL karşılığı sattığı şahsı söylemesi üzerine polis tarafından oto teybi o şahıstan alınarak müştekiye iade edilmişse de; sanık tarafından 3. kişinin zararının giderilmediği anlaşılmakla TCK'nın 168. maddesi uygulanarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren, 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 30.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.