Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/2985 Esas 2022/10701 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, kararda yanıltıcı ifade kullanılarak kanun yoluna başvuru süresi 15 gün olarak belirtilmiştir. Temyiz süresi bir haftadır ve sanığın temyiz istemi süresinde yapılmıştır. Kararda ayrıca suç adının doğru şekilde iş yeri dokunulmazlığı, uygulama maddesinin de TCK'nın 116/2-4. maddesi olduğu açıklanmıştır. Kanun maddeleri olarak da, 7035 sayılı Kanun'un 21. maddesi ve 5271 sayılı CMK'nın 291. maddesi ile 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 305 ila 326. maddeleri ve 310. maddesi sayılmaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükümden önce 05.08.2017 tarihli Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7035 sayılı Kanun’un 21. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 291. maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen ve Bölge Adliye Mahkemelerinin kararlarına karşı yedi gün olarak öngörülen temyiz süresinin onbeş gün olarak değiştirildiği; ancak Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay'dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Yasa'nın 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK'nın 305 ilâ 326. maddelerinin uygulanması gerektiği ve 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesi uyarınca da temyiz süresinin bir hafta olduğu gözetilmeden, hüküm fıkrasında kanun yoluna başvuru süresinin 15 gün olduğu belirtilmek suretiyle yanıltıcı ifade kullanılmış olması karşısında; sanık ...’ın 7 günlük yasal süresi geçtikten sonra yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükmün gerekçesinde oluşa uygun şekilde, sanıkların iş yerinden hırsızlık yaptıkları kabul edildiği halde, gerekçeli karar başlığında ve hüküm fıkrasında konut dokunulmazlığının ihlali olarak hatalı yazılan suç adının işyeri dokunulmazlığının ihlali olarak; yine hatalı bir biçimde TCK’nın 116/1-4. maddesi olarak yazılan uygulama maddesinin aynı Kanun’un 116/2-4. maddesi olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 30/05/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.