Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1843 Esas 2022/10961 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I – Sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Hükmolunan cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK’nın 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK’nın 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
II – Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
İlk derece mahkemesince, sanık hakkında hırsızlık ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından açılan davaların yargılaması neticesinde 5237 sayılı TCK’nın 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima kuralı gereği en ağır cezayı gerektiren suç olan banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan hüküm kurulduğu, sanık ve o yer Cumhuriyet savcısının istinaf talebi üzerine Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesince davanın yeniden görülmesine karar verilerek, duruşma açılıp ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak, sanığın üzerine atılı söz konusu suçlar arasında gerçek içtima kuralının uygulanması gerektiğinden bahisle sanığın hırsızlık suçundan da mahkumiyetine hükmedildiği anlaşılmakla, hükmün temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK'nın 288. maddesinin '”Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır” ve aynı Kanun'un 294. maddesinin ise; “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir” şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin, mağdurun zararını giderdiğine, mağdurun zararı olmadığı için hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine, hükmedilen hapis cezasının paraya çevrilmesi veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine, yeterli inceleme ve araştırma yapılmadan hüküm kurulduğuna, ceza tertibinde ve hesaplamalarında yanlışlık yapıldığına, suç tarihi itibariyle zamanaşımının söz konusu olduğuna ilişkin olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Olay tarihinde sanığın mağdura ait banka kartını çaldığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde şartları oluşmadığı halde TCK’nın 145. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, 5271 sayılı CMK’nın 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA, 31.05.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.