Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28251 Esas 2022/10839 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanıklar ..., ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Tüm dosya içeriğine göre; olay günü sanık ile iştirak halinde suç işleyen diğer şahısların sanıklar olduğu iddia edilmiş ise de; sanıkların aşamalarda üzerlerine atılı suçlamaları kabul etmemeleri, tanık...’ın havanın karanlık ve bölgenin ışıksız olduğu beyan etmesi nedeniyle kolluk görevlileri geldiğinde olay yerinden kaçan şahısları teşhis edemeyeceğinin anlaşılması, sanık ...’in de soruşturma aşamasındaki soyut suç atma niteliğindeki anlatımını kovuşturma aşamasında inkar etmesi karşısında; mahkemenin delilleri kabul ve değerlendirmesinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki 1 numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA,
II) Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün tebliğine ilişkin işlemin; Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 35. maddesine uygun olarak muhatabın adreste bulunmama sebebinin tebliğ mazbatasına yazılmaması ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 22. maddesi uyarınca şahsın tebellüğe ehil olup olmadığının tebligata şerh düşülmemesi nedenleri ile geçersiz olduğu ve sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Dosya kapsamına göre, tren yolunun yenilenme ve onarımı sonucu demiryolundan sökülen ve demiryolu hattının kenarına bırakılan kullanım dışı kalmış traversleri çalmaya teşebbüs eden sanığın eyleminin, suça konu eşyaların suç tarihi itibariyle kamu yarar ve hizmetine tahsis edilmemesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfının nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun'un 142/1-a. maddesi ile uygulama yapılması suretiyle fazla cezaya hükmolunması,
2- Tüm dosya içeriğine göre; saat 21:30 sıralarında hırsızlık yapıldığına dair anons üzerine olay yerine giden kolluk görevlilerince saat 21:45 sıralarında sanığın yakalandığı; UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış zamanlarını gösteren çizelgeye göre, yaz saati uygulaması da nazara alınarak, suç tarihinde güneşin batış saatinin 19:18 olduğu, 5237 sayılı TCK'nın 6/1-e maddesine göre gece vaktinin saat 20:18’de başladığı, bu nedenle eylemin gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Dosya kapsamına göre; “07/08/2014” olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında “07/05/2014” olarak hatalı gösterilmesi,
4- Sanık hakkında hırsızlık suçundan belirlenen temel cezadan teşebbüs nedeniyle indirim yapılırken uygulama maddesinin gösterilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ile o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.