Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/33183 Esas 2022/10832 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında hırsızlık suçundan mahkumiyet hükmü verilmiş ve mala zarar verme suçundan kurulan hüküm ise temyiz edilemeyecek şekilde doğrudan adli para cezasına çevrilmiştir. Ancak, sanığın psikolojik rahatsızlığı nedeniyle duruşmada savunamayabileceği iddiası dikkate alınmamış ve savunma hakkı kısıtlanarak yargılama yapılmıştır. Bu nedenle, sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüş ve hüküm BOZULMUŞTUR.
- 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı kanunun 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde gereğince, mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün değildir.
- Sanığın suç zamanı olan 05/03/2015 tarihinde işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama veya bu fiille ilgili olarak davranışları yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalıp azalmadığı veya önemli derecede olmamakla birlikte fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalıp azalmadığı konusunda Adli Tıp Kurumundan ya da tam teşekküllü Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanelerinden heyet raporu alınması gere

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık ve mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
1- Sanığın duruşmadaki savunmasında, psikolojik tedavi gördüğünü ve akıl sağlığının yerinde olduğunu söylediklerini beyan etmiş ise de, temyiz dilekçesinde, psikolojik rahatsızlığı nedeniyle kendisini savunamadığını, ayrıca Eskişehir Askeri Hastanesinde raporlarının mevcut olduğunu belirttiği, adli sicil kaydının incelenmesinde de sanık hakkında, daha önce işlediği suçlarla ilgili akıl hastalığı nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına dair kararların mevcut olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın TCK'nın 32. maddesi uyarınca suç zamanı olan 05/03/2015 tarihi itibariyle işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama veya bu fiille ilgili olarak davranışları yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalıp azalmadığı veya önemli derecede olmamakla birlikte fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalıp azalmadığı konusunda Adli Tıp Kurumundan ya da tam teşekküllü Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanelerinden heyet raporu alınıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.