Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3780 Esas 2022/10837 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Müşteki İçişleri Bakanlığı vekilinin, sanık hakkında hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından kurulan beraat hükümleri ile İl Sağlık Müdürlüğü’ne yönelik kamu malına zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret suçları ile İl Sağlık Müdürlüğü’ne yönelik kamu malına zarar verme suçundan açılan davalarda, suçtan doğrudan zarar görmeyen müşteki İçişleri Bakanlığı vekilinin hükümleri temyiz hakkı bulunmadığından müşteki kurum vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II) Müşteki İçişleri Bakanlığı vekilinin, sanık hakkında İçişleri Bakanlığı’na yönelik kamu malına zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yokluğunda verilen hükmün müşteki İçişleri Bakanlığı vekiline 31/05/2019 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık temyiz süresinin son gününün, idari izin olarak ilan edilen 07/06/2019 tarihi olduğu, her ne kadar temyiz süresinin son günü idari izin kapsamında ise de, bu günün saat 13:00’e kadar resmi tatil olmaması ve dolayısıyla temyiz süresinin işlemeye devam etmesi karşısında, inceleme konusu hükme karşı en geç 07/06/2019 günü saat 13:00’e kadar temyiz isteminde bulunabileceği, ancak müşteki İçişleri Bakanlığı vekilinin yasal süre geçtikten sonra 10/06/2019 havale tarihli dilekçe ile temyiz başvurusunda bulunduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca müşteki İçişleri Bakanlığı vekilinin süresinde olmayan temyiz isteğinin REDDİNE,
III) Sanığın hakkında kamu malına zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.