Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29156 Esas 2022/11126 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/29156
Karar No: 2022/11126
Karar Tarihi: 01.06.2022

Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29156 Esas 2022/11126 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi         2020/29156 E.  ,  2022/11126 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    I-Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
    5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
    Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
    II-Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
    Sanığın adli sicil kaydında yer alan Hatay 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.05.2013 gün ve 2012/248 E.- 2013/379 K. sayılı ilamında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle sanığın ikinci kez mükerrir sayılması gerekirken, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi ile yetinilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
    Sanığın adli sicil kaydına göre Hatay 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.05.2013 gün ve 2012/248 E.- 2013/379 K. sayılı ilamında yer alan konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilip 01/02/2014 tarihinde yerine getirilen 6 ay hapis cezasının daha ağır olması sebebiyle tekerrüre esas alınması gerekirken,Elazığ 1.Sulh Ceza Mahkemesinin 07/03/2013 gün ve 2012/181 E. - 2013/90 K. sayılı ilamına konu 6000 TL adli para cezasının tekerrüre esas alınması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı Kanun'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak sanık hakkında Hatay 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.05.2013 gün ve 2012/248 E.- 2013/379 K. sayılı ilamında yer alan konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilip 01/02/2014 tarihinde yerine getirilen 6 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınmasına, ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, Elazığ 1.Sulh Ceza Mahkemesinin 07/03/2013 gün ve 2012/181 E. - 2013/90 K. sayılı ilamına konu 6000 TL adli para cezası esas alınarak belirlenmesine karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
    II-Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
    5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma haklarının kısıtlanması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 01.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.







    Hemen Ara