Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29481 Esas 2022/11059 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanın oğlu tanık ...’in beyanlarında sanıkların babasına ait banka kartını habersiz olarak gizlice aldığını bildiğini, buna rağmen ikisinin de para çektiklerini, sonra da sanık ...’nin arabasını tamirciye götürdüklerini ve 2 adet araba kiraladıklarını söylediği, banka hesap ekstresine göre suç tarihi olan 26/03/2013 tarihinde 13 kez para çekildiği, ertesi gün 27/03/2013’te ise sanık ... tarafından birden fazla kez para çekildiği ve sanık ...’ın 3-4 kez para çekilmesine yardım ettiği savunmasında bulunduğunun anlaşılması karşısında; tebliğnamede bozma isteyen düşünce benimsenmemiştir.
1-Sanık ... hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan kurulan hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında hırsızlık ve sanık ... hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçlarından kurulan hükümlerin yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık ... için; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 17.01.2017 günlü, 2014/13-517 Esas ve 2017/3 Karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere,sanık ...’ın aynı arabada birlikte kalırken uyuyan ...’in yeleğinin iç cebinden suça konu banka kartını aldığının anlaşılması karşısında; eylemin TCK’nın 142/2-b maddesine uyduğu gözetilmeden, yazılı şekilde aynı Kanunun 142/1-b maddesinden uygulama yapılması,
2-Sanık ... hakkında düzenlenen iddianamede 5237 sayılı TCK'nın 43. maddesinin uygulanması istenmediği halde 5271 sayılı CMK'nun 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilmeden anılan madde uygulanarak savunma hakkının kısıtlanması,
2-Sanık ... hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının “uzun süreli hapis cezası” olması dolayısıyla aynı Yasa'nın 53/3-4. madde ve fıkraları gereğince, uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, anılan Yasa maddesinin 1. fıkrasında belirtilen belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı kısmen isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde sanık ... için CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmesine, 01/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.