Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29277 Esas 2022/11158 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık müdafıinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde:
Dosya içerisindeki 08.12.2015 tarihli yakalama, muhafaza altına alma ve üst arama tutanağına göre; “...olay mahallinden kaçmaya çalıştığı motor incelenmiş, plaka sorgusundan sahibine telefondan ulaşıldığı...’’tespiti karşısında suça konu motosikletin, sanık ve temyiz dışı suça sürüklenen çocuk kaçarken ele geçirilip şase numarasından sahibinin tespit edilerek müştekiye teslim edildiği nazara alındığında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanması yerinde değil ise de aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından redcyyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 01.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.