Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/30974 Esas 2022/11103 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlamalarından mahkum edildi. Ancak sanığın yokluğunda verilen kararın tebliği MERNİS adresine doğrudan çıkarılarak muhtar aracılığıyla yapıldığı için geçersiz sayıldı. Sanık temyiz isteminde bulunarak haklarının ihlal edildiğini belirtti. Mahkeme dosyayı inceledikten sonra TCK'nın 53. maddesi üzerine Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan iptal kararını ve infaz aşamasında bu maddenin gözetilmesini hatırlattı. Temyiz itirazlarının rededilmesi sonucu mahkeme hükümlerin istem gibi onayarak davayı kapattı.
Kanun Maddeleri:
- Tebligat Kanunu'nun 21/1. ve 21/2. Maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 53. Maddesi
- 7242 sayılı Kanun'un 10. Maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen 14/05/2015 tarihli kararın tebliği için adı geçenin bilinen en son adresi esas alınarak Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre gerekçeli kararın tebliğinin yapılması gerektiği gözetilmeden, doğrudan MERNİS adresine çıkartılan ve sanığın taşınmış olduğu, bu sebeple muhtara tebliğ edildiği belirtilerek 27/05/2015 tarihinde yapılan tebliğ işlemi geçersiz olduğundan, sanığın öğrenme üzerine yapmış olduğu temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 01/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.