Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3881 Esas 2022/11112 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Hükümlü, kamu malına zarar verme suçundan mahkum edilmiş ve 1 yıl 8 ay hapis cezası almıştır. Temyiz sonucunda temyizin reddine karar verildiği ve kararın kesinleştiği belirtilmiştir. İnfaz aşamasında ise cezada lehe yasa değişikliği nedeniyle uyarlama yapılması talep edilmiş ve 5237 sayılı TCK’nın TCK 152/1-a, 62,50/1-a maddeleri gereğince 6.000 TL adli para cezasına hükmedilmiştir. Hükümlü ve suçtan zarar gören vekilinin yapmış olduğu temyiz itirazının uygun olmadığı, itirazın merciince incelenmesi için dosyanın mahalline iadesine karar verilmiştir.
TCK'nın 152/1-a ve 62. maddeleri: Kamu malına zarar verme suçunu düzenleyen maddelerdir.
6545 sayılı yasa: 2014 yılında çıkarılan bir yasadır ve ceza işleyenlerin affedilmesini sağlamaktadır.
5237 sayılı TCK: Türk Ceza Kanunu'nu düzenleyen kanundur.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet (Uyarlama)

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Hükümlünün kamu malına zarar verme suçundan dolayı 29/03/2013 tarihinde TCK'nın 152/1-a ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu kararın temyizi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesi’nin 21/12/2015 tarih ve 2015/7672 E. - 2015/32466 K. sayılı ilamıyla temyizin reddine karar verildiği ve kararın kesinleştiği, infaz aşamasında İnfaz Savcısı tarafından 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı yasa uyarınca lehe yasa değişikliği nedeniyle uyarlama yapılmasının talep edilmesi nedeniyle mahkemece dosyanın ele alınıp duruşma açılarak 23/12/2021 tarih ve 2021/196 E. - 2021/690 K. sayılı karar ile uyarlama yapılmak suretiyle bu kez 5237 Sayılı TCK’nın TCK 152/1-a, 62,50/1-a maddeleri gereğince 6.000 TL adli para cezasına hükmedildiği, hükümlü hakkında kurulan 23/12/2015 tarihli hükmün hükümlü ve suçtan zarar gören vekili;09/02/2022 tarihli temyizin reddine dair ek kararın da suçtan zarar gören vekili tarafından temyiz edildiği belirlenmekle yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 17/05/2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01/06/2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Kanun’un 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, CMK'nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, hükümlü ve suçtan zarar gören vekilinin dilekçeleri itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 01.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.