Esas No: 2020/29224
Karar No: 2022/11234
Karar Tarihi: 02.06.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29224 Esas 2022/11234 Karar Sayılı İlamı
2. Ceza Dairesi 2020/29224 E. , 2022/11234 K."İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanık ... hakkında hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçundan, sanık ... hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ...’ın savunmasının müdafii huzurunda alındığının tespiti ile yapılan incelemede;
Suç tarihi itibarıyla sanık ... hakkında uygulanan TCK’nın 142/2-h maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunun alt sınırının 5 yıl hapis cezası ve 143. madde uyarınca yapılması gereken artırımın oranının da 1/2 olması gerektiği gözetilmeyerek yazılı şekilde karar verilmesi suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
B-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan, sanık ... hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
1-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin, 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2-Sanık ... hakkında suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan kurulan hükme ilişkin, 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 165/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan tekerrür uygulamasına esas alınan Adana 1. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 2012/402 Esas, 2012/1961 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olduğu, 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi ile aynı Kanunla 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7/2. maddesi uyarınca koşulları oluştuğu takdirde "davanın düşmesi" ve "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, lehe olan bu düzenleme ve TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca sözü edilen hükümlülüğün tekerrüre esas alınamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması, ayrıca sanığın adli sicil kaydında yer alan Adana 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/671 Esas, 2014/45 Karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan aldığı 7 ay 15 gün hapis cezasına mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK'nın 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa'nın 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında bu suçtan uyarlama yargılaması yapılarak sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerekeceği, ancak Adana 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/363 Esas 2009/516 Karar sayılı kararında TCK’nın 116/1. maddesi gereğince konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen 6 ay hapis cezasının tekerrüre esas olduğu belirlenerek bu mahkumiyetin tekerrüre esas alınması lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı kısmen istem gibi BOZULMASINA, 02.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.