Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/3125 Esas 2022/11287 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yokluğunda verilen ve 06/12/2019 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilen hükmü, 1412 sayılı CMUK'nın 310/1-2. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 05/01/2020 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin, aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanıklar ..., ... ve ... hakkında kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, sanıkların, Bedaş İşletme Müdürlüğüne ait avluda bulunan kabloları çalmaları şeklinde gerçekleşen eylemlerinin, TCK'nın 142/1-a maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden; aynı Kanun'un 142/1-b maddesi gereğince uygulama yapılması sonuç ceza miktarı değişmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Sanıkların, Bedaş İşletme Müdürlüğüne ait avluda bulunan kabloları çalmaları şeklinde gerçekleşen eylemlerinin, TCK'nın 142/1-a maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden; aynı Kanun'un 142/1-b maddesi gereğince uygulama yapılması sonuç ceza miktarı değişmediğinden bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan ilamda birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğundan, 5275 sayılı Kanun'un 108/2.maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren konut dokunulmazlığını bozma suçundan TCK’nın 116/1,119/1-c maddesi gereğince verilen 6.000 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321.maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322.maddesi uyarınca sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili olan hükümler fıkralarının çıkartılarak, yerine “ Bartın Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/588 Esas, 2008/795 Karar sayılı ilamıyla konut dokunulmazlığını bozma suçundan TCK’nın 116/1,119/1-c maddesi gereğince verilen 6.000 TL adli para cezasının tekerrüre esas alınmasına ” karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.