Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/32555 Esas 2022/11435 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, kamu hizmetine tahsis edilmiş bir araca taş atarak zarar verdiği gerekçesiyle mala zarar verme suçundan mahkum edildi. Ancak gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluştuğu ve suç vasfında yanılgıya düşüldüğü için TCK'nın 151/1. maddesi yerine TCK'nın 152/1-a maddesi ile uygulama yapılması gerektiği, ayrıca sanığın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre ceza çekmesi ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması gerektiği belirtildi. Kararda TCK'nın 151/1. ve 152/1-a maddeleri hakkında detaylı bilgi verilmedi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanığın kamu hizmetine tahsis edilmiş olan ....,’a ait araca taş atmak suretiyle zarar vermesi şeklinde gerçekleşen olayda, gerekçeli kararın gerekçe bölümünde “...her ne kadar katılan kurum özel şirket niteliğinde olsa bile söz konusu aracın kamu hizmetine tahsis edilmiş bir araç olduğu ve zararın da kamu hizmetine tahsis edilen araca karşı işlendiği...” belirtilmiş ise de, gerekçe ile hüküm arasında çelişkiye sebep olunması ve suç vasfında yanılgıya düşülmesi sonucu sanık hakkında TCK’nın 152/1-a maddesi yerine TCK’nın 151/1. maddesi ile uygulama yapılması,
2-Adli sicil kaydına göre, Antalya 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/1527 Esas ve 2009/372 Karar sayılı ilamı tekerrüre esas teşkil eden mahkumiyeti bulunan sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı TCK'nın 58/6-7. maddesi uyarınca, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle istem gibi BOZULMASINA, 06/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.