Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/1113 Esas 2022/8636 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, bir aşı uygulamasına bağlı olarak vefat eden kişinin yakınlarına yapılan ödemenin, yaşanan olayda davalıların kusurlu davranışı sonucu oluşan idare zararının rücuen davalılardan tahsil edilmesini talep etmiştir. İlk derece mahkemesi, Adli Tıp Kurumundan alınan rapor doğrultusunda davalılara kusur atfedilemeyeceğine karar vererek davayı reddetmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi de yapılan istinaf başvurusunun reddine karar vermiştir. Yapılan temyiz incelemesi sonucunda ise kararın yasaya uygun olduğu görülmüş ve hüküm onanmıştır. Dosya ilk derece mahkemesine gönderilirken, kararın bir örneği de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri: HMK 355., 370/1., 302/5 ve 373., 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi.

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 40. Hukuk Dairesi
İLK DERECE MAHKEMESİ : Gölcük 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davası üzerine mahkemece yapılan yargılama sonucunda; davanın reddine dair verilen 16/01/2017 günlü kararın davacı vekilinin başvurusu üzerine yapılan istinaf incelemesinde; davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 17/10/2019 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
K A R A R
Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Davacı vekili, aşı uygulamasına bağlı olarak vefat eden ....’nin yakınlarına Kocaeli 1. İdare Mahkemesinin 2008/192 esas ve 2010/437 karar sayılı ilamına istinaden 92.223,97 TL ödeme yapıldığını, .....’nin davalıların kusurlu davranışı sonucu vefat ettiğini, davalıların kusurlu davranışları ile idareyi zarara uğrattıklarını belirterek oluşan idare zararının rücuen davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar, meydana gelen olayda kusurları olmadığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
İlk derece mahkemesince, dava konusu olayda davalıların kusurlu olup olmadığına dair Adli Tıp Kurumundan rapor alındığı, Adli Tıp Kurumu 1. Adli Tıp İhtisas Kurulu’nun 27/06/2016 tarihli raporunda davalılara kusur atfedilemeyeceğinin tespit edildiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; hükme karşı davacı vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve HMK 355. maddesindeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş ve verilen kararda bir isabetsizlik görülmemiş olmasına göre yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün HMK 370/1. maddesi gereğince ONANMASINA, HMK 302/5 ve 373. maddeleri uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine, 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davacıdan harç alınmamasına 13/06/2022 gününde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.