Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/1259 Esas 2022/11479 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçunu işleyen bir sanığın, çalınan malın 3. kişiye satılması durumunda, suçun mağduruna iadesini sağlaması yanında aynen geri verme veya tazmin suretiyle satın alanın zararını da gidermesi gerektiğini belirtmiştir. Eğer satın alan iyiniyetli ise, sanığın bu şekilde davranması pişmanlık göstermesi olarak kabul edilirken, kötü niyetli ise, elde ettiği para veya sağladığı menfaatin, kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi gerekmektedir. Mahkeme ayrıca, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edildiğini ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile değiştirilen maddelerin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiğini belirtmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen ve Yargıtay CGK'nın 26.03.2013 tarihli ve 2012/6-1232 E. 2013/106 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere, çalınan malın 3. kişiye satılması halinde; 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinin uygulanabilmesi için hırsızlık suçunun failinin, sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın, hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yetmez. Failin bizzat pişmanlık göstererek, satın alan iyiniyetli ise; sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yanında aynen geri verme veya tazmin suretiyle satın alanın zararını da gidermesi, kötü niyetliyse; satın alandan elde ettiği para veya sağladığı menfaati, kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi gerekir. Somut olayda da sanığın suça konu eşyayı satmış oldukları yeri soruşturma makamlarına göstermekten ibaret eylemi nedeniyle koşulları bulunmadığı halde hakkında TCK'nın 168/1. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 06.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.