Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/33185 Esas 2022/11546 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir davada, mala zarar verme suçundan sanık mahkum edilmiştir. Ancak, bilinen son adresin tebligata uygun olmadığının anlaşılması halinde, adres kayıt sistemindeki adresin bilinen son adres olarak kabul edilmesi gerektiğine dair Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi usulüne uygun olarak yerine getirilmemiştir. Bu nedenle, mahkeme tarafından gerekçeli kararın tebliği ile ilgili usule aykırılık sonucu verilen kararın, sanığın bilinen son adresi doğrultusunda tebliğ edilmesi, bu adrese de tebliğ yapılamadığı takdirde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılması gerektiği belirtilmiştir. Tebligat Kanunu'nun 10/2 ve 21/1-2 maddelerine atıfta bulunularak, kararın usule uygun olarak tebliği amacıyla İADESİNİN yapılması ve incelemek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın gönderilmesi kararlaştırılmıştır.
Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1-2 maddeleri şu şekildedir:
- 10/2: Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.
- 21/1: Tebligat çıkarılmadan önce tebligat kağıdında gösterilen adreste muhataba teslim etmekle görevli kişi (tebligat memuru), muhatabın bulunmaması veya ikametgah tevsik eden belgede öngörülen bilgiler ve adreslerin eksikliği, yanıltıcılığı veya güncelliğinin şüpheye meydan verecek şekilde olması durumunda talep edeceği bilgi belge ve kayıtlardan yararlanmak suretiyle muhatabın adresini tespit etmelidir.
- 21/2: Tebligata ulaşılamaması hâlinde tebligatın çıkarıldığı Kağıdın bila tebliğ iade edilmesi üzerine, tebliğ eden kişi yahut tebligatı çıkaran makam, muhatabın adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresinin bilinen en son adresi olduğunu kabul ederek, tebligatı adres kayıt sistemindeki yerleşim yerine yapar.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntemin benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (Bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerekirken, yokluğunda verilen kararın katılan ...'ın bilinen son adresi ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adresine doğrudan “MERNİS adresi” ibaresi ile tebliğe çıkarıldığı, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan bu tebligat işleminin usule aykırı olmasından dolayı, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak (Son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 07/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.