Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/914 Esas 2022/11630 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından dava açılmıştır. Kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş ve bu kararın temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen cezaya karşı yapılan temyiz başvurusu reddedilmiştir. Kanunlar arasında yer alan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/12. maddesi gereği hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların itiraza tabi olduğu ve temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Yine 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. madde uyarınca adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında ...’a yönelik hakaret suçundan da dava açıldığı halde bu suç yönünden karar verilmemiş ise de zamanaşımı içerisinde karar verilmesi mümkün görülmüştür.
I - Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların, 5271 sayılı CMK'nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu ve temyizi mümkün olmadığı, sanığın itiraz dilekçesi üzerine itiraz mercii olan Ankara Batı 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 07/01/2016 tarihli, 2016/8 Değişik İş sayılı kararıyla incelenerek itirazın reddine karar verildiği anlaşıldığından, dosyanın incelenmeksizin mahalline istem gibi İADESİNE,
II – Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen temyiz isteminin reddine ilişkin ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK'nın 317. maddesi gereğince reddine ilişkin mahkemece verilen ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair 14.01.2016 tarihli ek kararın istem gibi ONANMASINA, 07.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.